شیخ الرئیس ابو علی سینا در زمینه منطق، فلسفه، طب و الهیات به کسب مدارج عالی علمی نائل گشت. وی قرآن و بسیاری از مباحث ادبی را نیز در سن هفت سالگی آموخت. ابن سینا توانست مبانی فلسفه مشاء را در جهان اسلام تثبیت کند. البته فلسفة مشائی‌ای که رنگ و بویی نوافلاطونی داشت و به اصول عقاید اسلامی پایبند بود. او را مبتکر برهان صدیقین برای اثبات وجود خداوند و نیز برهان‌هایی برای ابطال دور و تسلسل و اثبات وجود نفس و بقای آن دانسته‌اند. اهمیت دیگر ابن سینا در فلسفه آن است که نخستین فیلسوف مسلمانی است که نوشته‌هایی جامع و منظم در فلسفه دارد و در کتاب شفا با نظم و ترتیب خاصی یک دور کامل به مباحث فلسفه مشاء پرداخته است و از آن‌جا که فلسفه ارسطویی فلسفه‌ای جامع و فراگیر است، گاه می‌بینیم که ابن‌سینا به برخی موضوعات از نگاه عقلی می‌نگرد.
از شیخ الرئیس ۴۵۶ کتاب و رساله در رشته‌های طب، فلسفه، حکمت، منطق، فقه، بیان، علوم طبیعی و ماوراءالطبیعه، نجوم و هیأت و ریاضیات، گیاه‌شناسی، لغت، عروض، شعر و موسیقی به جای مانده است که از آن جمله است:
الاشارات و التنبیهات فی المنطق والحکمه .
الشفاء.
القانون فی الطب.
این دانشمند بزرگ در روز جمعه اول رمضان سال 428 هجری قمری در همدان بدرود حیات گفت.